W obecnych czasach wielu profesjonalnych terapeutów wychodzi naprzeciw oczekiwaniom pacjentów i oferuje właśnie taką terapię. Efekt takiej terapii nie różni się od efektu terapii prowadzonej stacjonarnie. Oczywiście, jak zawsze, należy terapeutę sprawdzić pod względem doświadczenia i przebytych kursów. Terapia on-line zazwyczaj odbywa się przez Skype. Wszystkie inne zasady pozostają bez zmian. Umawiamy się na daną godzinę i czekamy na połączenie z terapeutą. Częstotliwość takich sesji jest również taka, jaka byłaby w przypadku sesji w gabinecie. Niezmiernie ważnym jest, aby podczas takiego spotkania zadbać o odpowiednie warunki. Powinniśmy być w pokoju sami i mieć spokój, nikt nie może zakłócać nam rozmowy. To samo tyczy się terapeuty, również powinien być sam. Dla kogo jest taka terapia? Zazwyczaj dla osób, które mają utrudniony dostęp do terapii stacjonarnej np. znajdujących się za granicą, niepełnosprawnych lub opiekujących się małym dzieckiem.

Jeśli sami nie powiemy o tym, że chodzimy na terapię, to nikt się nie dowie. Nie będziemy tego mieli w żadnych „tajnych aktach”. Psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa i nikomu nie może opowiadać o swoich pacjentach. Jest tylko jeden wyjątek – kiedy pacjent na terapii powie, że chce kogoś zabić lub skrzywdzić. Wtedy terapeuta ma prawo zgłosić ten fakt odpowiednim służbom. W pozostałych przypadkach nie może nikomu mówić o naszej wizycie.

Z pewnością się taki znajdzie. Jednak dobry terapeuta nie powie Ci, co zrobić, ale z pewnością powie, dlaczego chcesz to zrobić lub dlaczego nie wiesz, co zrobić. Jeśli chcesz pójść na terapię, żeby dowiedzieć się, czy wziąć rozwód, to może okazać się, że nie dostaniesz gotowej odpowiedzi, ale terapia może pomóc Ci podjąć tę decyzję. Trzeba pamiętać, że odpowiedzialność za wszystkie nasze decyzje należy do nas.

Oczywiście. Do terapeuty możemy czuć zarówno pozytywne jak i negatywne uczucia. Lub oba na raz. Mogą się one zmieniać, przechodzić jedne w drugie. Poza tym, że mamy jakieś swoje odczucia do terapeuty, to dzięki zjawisku przeniesienia, pewnie będziemy czuć to, co czuliśmy do swoich rodziców lub innych ważnych osób w naszym życiu. Ważne, żeby mówić o tym, co się czuje. Jeśli jakieś zachowanie terapeuty nas drażni, także warto o tym mówić. Praca na emocjach to część terapii, więc pewnie często będzie to omawiane.

Nie ma obowiązku mówienia o wszystkim terapeucie, ale jeśli będziemy unikać ważnych kwestii, terapeuta nie będzie nam w stanie odpowiednio pomóc. Może okazać się, że terapia skupi się tylko na powierzchownych problemach. Trzeba też pomyśleć, dlaczego nie chcemy opowiadać o pewnych rzeczach, czy nie jesteśmy na to gotowi, czy osoba terapeuty nas jakoś blokuje. Zazwyczaj jest tak, że pacjent mówi to, na co aktualnie jest gotów i takie rozwiązanie jest najlepsze dla terapii.

Nie. Terapia ma sens tylko wtedy jeśli pacjent sam chce i sam zgłosi się na terapię. Jeśli dzwoni do mnie mężczyzna i pyta, czy mogę przyjąć żonę na terapię, to odpowiadam, że oczywiście pod warunkiem, że sama się do mnie zgłosi. Nie możemy zapisywać na terapię osób, które są już pełnoletnie, zwłaszcza bez ich wiedzy.

Z pomocy psychoterapeuty korzystają zarówno osoby z bardzo poważnymi problemami psychicznymi, jak i osoby, które przechodzą jakiś życiowy kryzys lub chcą siebie lepiej poznać. Psychoterapia pozwala nam zrozumieć różne mechanizmy, które nami rządzą. Wyjaśnia, dlaczego zachowujemy się w dany sposób i co zrobić, żeby reagować inaczej, lepiej. Na psychoterapii uczymy się własnych emocji. Psychoterapia leczy, ale też rozwija.

Oczywiście zawsze można przerwać terapię, ważny jest natomiast powód dla którego się rezygnuje. Jeśli czujemy, że terapeuta nam nie odpowiada, że nas nie słucha, że czujemy się zblokowani lub jeśli terapeuta przekracza nasze granice, to należy przerwać terapię, bo to nie ma sensu. Oczywiście, jeśli mamy jakieś obiekcje do terapeuty zawsze na początku warto mu o tym powiedzieć, nim się zrezygnuje. Może terapeuta będzie w stanie to zmienić. Jeśli jednak nie chcemy o tym rozmawiać lub terapeuta nie zmienia zachowania mimo naszych próśb, to spokojnie możesz zakończyć terapię. Wiem, że to trudne i wielu pacjentów zwyczajnie urywa kontakt i przestaje uczęszczać na sesje, ja jednak jestem zwolenniczką poinformowania terapeuty o tym, że chce się zakończyć osobiście, na sesji. Dzięki temu możecie pewien etap omówić i zamknąć. Jeśli już jakiś czas jesteś na terapii i czujesz, że już wystarczy, to podobnie jak w poprzednim przypadku powiedz o tym terapeucie i zakończ terapię, jeśli czujesz taką potrzebę. Do terapii nie możemy się zmuszać. Może nie jesteś jeszcze gotów, może nie masz obecnie wystarczająco siły. Istnieją też sytuacje, o których wspominałam, że pacjent przerywa terapię, gdy terapeuta zaczyna wspominać o końcu terapii. Należy pamiętać, że jeśli przestajemy chodzić na terapię z sesji na sesję, bez omówienia tego z terapeutą, jest to przerwanie, a nie zakończenie terapii. Różni się to tym, że przy zakończeniu omawiamy, podsumowujemy terapię wraz z terapeutą. Pokazujemy, że jesteśmy gotowi zakończyć terapię. Jeśli przerywamy ją z dnia na dzień, bez informacji zwrotnej może się okazać, że terapia była nieskuteczna i nie poruszyła tematów związanych z rozstaniem. Dotyczy to głównie sytuacji w których jesteśmy w terapii od długiego czasu.